Over boeren en mest

3 maart 2023

Eerst ruik je het en dan pas zie je het ook: boeren rijden hun mest uit over het land. Vanaf 16 februari mogen boeren hun land weer bemesten. Dat doen ze tegenwoordig vaak met een sleepvoetenbemester. De mest wordt vanuit de mestkelder door middel van slangen naar de giertank achter de trekker gepompt, die met een hele rij verdeelslangen de mest in de grond injecteert. De sleepslangen kunnen wel tot 3 km lang zijn, zodat de boer tot ver in het land kan blijven bemesten. Dat scheelt meteen veel heen en weer rijden met volle en lege giertanks, ook over de openbare weg.

Aan de mest wordt ongeveer 40% water toegevoegd, dat uit de sloot wordt opgepompt. Daardoor is de mest makkelijker door de sleepslang te pompen. Maar belangrijker is dat de ammoniak emissie daardoor met 35% vermindert. Een betere benutting van de mest dus en je ruikt het bemesten ook duidelijk minder, al is het voor de meeste neuzen nog geen feest. De trekker staat op extra brede banden met minder dan 1 atmosfeer druk om insporing en verdikking van de bodem te voorkomen.

Wat doen al die meeuwen daar?

Karakteristiek voor net bemeste percelen zijn de enorme hoeveelheid vogels, vooral grote groepen meeuwen, maar ’s zomers ook veel ooievaars. Mooi om te zien hoe die zich over het hele veld verspreiden. Logisch natuurlijk, want in de mest zitten allerlei larven en kevers waar vogels dol op zijn. En de mestinjecteerder maakt allemaal gaatjes in het weiland, waardoor beestjes makkelijker bereikbaar worden. Een feestmaal voor vogels dus en de stank nemen ze voor lief.

Zoek de Zwartkopmeeuw

Tussen de grote groepen kokmeeuwen kun je vooral in april en mei ook de prachtige zwartkopmeeuw zien. Zoek daarvoor met de verrekijker groepen kokmeeuwen in weilanden af, vooral intensief bewerkte en bemeste graslanden. Daar zitten ze opvallend vaak, zoekend naar wormen en insecten. Je moet wel goed kijken om de zwartkopmeeuw van de kokmeeuwen te onderscheiden. De zwarte kop van de zwartkopmeeuw loopt verder door in de hals en hij is verder helemaal wit, terwijl de kokmeeuw zwarte vleugelpunten heeft. In de winter hebben beide meeuwen een vrijwel witte kop, dus dan is het onderscheid nog moeilijker. Goed kijken dus, wie weet wat je allemaal nog meer in het weiland ontdekt.

Wie regelmatig door de Lopikerwaard loopt, wandelt of rijdt, kan zich zomaar ineens afvragen waarom iets is zoals het is. Dan valt je ineens iets op dat je al veel vaker zag, maar waar je meestal aan voorbij ging. Waarom is het gebied zo laag met veel water? Waarom liggen alle steden aan de rand? Waarom zegt iemand dat hij Op het dorp woont en niet In het dorp?

Streekfonds Lopikerwaarden wil die soms hele gewone, maar voor het gebied specifieke vragen graag beantwoorden. Dus mocht je ook vragen hebben, stel ze gerust, dan zoeken wij het uit of vragen het aan de experts die aan het streekfonds verbonden zijn.